موسیقی در ایران ریشه‌ای کهن و عمیق دارد و بخشی جدایی‌ناپذیر از فرهنگ و تاریخ این سرزمین به شمار می‌رود. شواهد تاریخی نشان می‌دهد که موسیقی در ایران از دوران بسیار قدیم، به‌ویژه در دوران ایلامیان، هخامنشیان و ساسانیان جایگاهی ویژه داشته است. در کتیبه‌ها و نقش‌برجسته‌های به‌جای‌مانده از این دوران، تصاویری از نوازندگان و سازهای مختلف دیده می‌شود که نشان از نقش مهم موسیقی در آیین‌ها، جشن‌ها و حتی جنگ‌ها دارد.
در دوره‌ی ساسانی، موسیقی به اوج شکوفایی خود رسید و موسیقیدانان بزرگی مانند باربد و نکیسا در دربار خسرو پرویز فعالیت می‌کردند. باربد با خلق مقام‌ها و نغمه‌های متنوع، نقش بزرگی در پایه‌گذاری موسیقی سنتی ایرانی ایفا کرد.
موسیقی در ایران نه‌تنها به‌عنوان یک هنر، بلکه به‌عنوان ابزاری برای بیان احساسات، انتقال مفاهیم عرفانی و تقویت هویت فرهنگی همواره نقش‌آفرین بوده است. این میراث غنی همچنان در موسیقی سنتی و محلی ایران ادامه دارد و الهام‌بخش نسل‌های مختلف هنرمندان بوده است.